"अन्तर्मनको
यात्रा" पछि "पल्पसा क्याफेमा" बसेर तिमीसंगै कफि खाए पछि मेरो
"सोच" बद्लियो । "उर्गेनको घोडा" चढेर "फूलको
आँखा"मा "कर्नाली ब्लुज" देखे "सकस" भयो¸
"रगिस्तान डायरी" र "छापामार युवतिको डायरी" खोजेँ ।
"१०० दिन माओवादी कब्जा"मा पछि केहि समय "मयुर टाइम्स"मा
रोपोटिङ्ग गरेँ । "खेलौना"ले मन जित्न नसके पनि "उनी" पछि "द्रौपदी"लाई
भेट्ने निर्णय गरेँ ।"भूइँफूलको देश"मा "ताप"
बढे पछि "चिना हराएको मान्छे"लाई पनि
भेटेँ ।कहिले त "शून्य समय"मा हराउँछु आफै "घनचक्कर"मा फस्छु
अनि सोच्छु "जीवन काँडा कि फूल" ? "युद्धका
डोवहरु" अझै आलो छन् । "आधाबाटो"मा "झोला"
छोडेर "राधा"लाई नभेटेको पनि होइन । "मलाया
एक्सप्रेस" पछि अहिले त "लेखकी
स्वास्नी"कै चर्चा छ बजार भरी ।"उलार" र "लू" को आकर्षण
नघट्दै "घामकिरी" पनि चलबलाउन थालेकी छ ।
मेरो कन्ट्रोल प्यानल
New Post | Settings | Template Designer | Design | Edit HTML | Fonts and Colors | Moderate Comments | Sign OutThursday, September 19, 2013
Wednesday, September 11, 2013
यस्तो पनि हुँदो रैछ जिन्दगीमा कैले कैले ......
कलेज जीवनका
प्रारम्भिक दिनहरुमा काठमाण्डौंको वातरणमा भिज्न नसक्दा हो अन्य कारणले गर्दा म
धेरै भावुक भएको थिए । एफ.एम. रेडियोहरुमा त्यो बेला गीति कथाहरु धेरै श्रोताहरुको
प्रिय कार्यक्रम संगै मेरा पनि प्रिय बनेका थिए । गजलको वारेमा थाहा नभए पनि अरुको
पढेको सुनेको भरमा केहि गजल त नभनौ गजल जस्तै केहि रचना लेखे¸ कविता¸ गीतहरु लेखे
। त्यो बेला विमोचन मासिक पत्रिका चलेको पत्रिका थियो । विमोचनमा मेरा केहि गीत¸
कविताहरुले स्थान पनि पाए । विशेषत म गीति कथा प्रति आकर्षित हुदै गए । आफ्नो
जीवनमा घटेका¸ काल्पनिक घटना¸ साथीहरुको जीवनमा घटेका घटनाहरुलाई गीति कथात्मक
रुपमा प्रस्तुत गरी एफ.एम. रेडियोहरुमा पठाए र मेरा ती गीति कथाहरुले स्थान पनि
पाए । मेरा गीति कथाहरु सुनेर परिचित तथा अपरिचित साथीहरुले पनि आफ्नो कथाहरुलाई
लेखिदिन अनुरोध गरे । मेलै धेरै परिचित तथा अपरिचित साथीहरुको कथालाई पनि गीति
कथात्मक रुपमा प्रस्तुत गरिदिए । विशेषतः स्वर्गिय फत्तेमान राजभण्डारीका "यस्तो
पनि हुँदो रैछ जिन्दगीमा कैले कैले¸ कसैलाई माया गर्नु एउटा भूल गरें मैले ....."
¸ "मर्न बरु गाह्रो हुन्न¸ तिम्रो माया मार्नै सकिन..." जस्ता गीतहरुलाई मेलै आफ्ना धेरै गीति कथाहरुमा समावेश
गरेका थिए । समयले कोल्टो फेराइसंगै साहित्यक यात्रालाई थपक्क विट मारेर म आफ्नो
जागिरे जीवनमा वेस्त हुदै गएँ । मेरो गीति लेखन कार्य पनि बन्द भयो । कहिले कता
कहिले कता¸ भाग्यको लहरीमा लहरिदै जाँदा कहाँ कहाँ पुगें । कार्यालयको कामको
शिलशिलामा उपत्यका वाहिर रहेको वेला मेरा प्रिय गायक फत्तेमान राजभण्डारीको एकाबिहानै
मृत्युको खबर सुन्दा धेरै दुःख लाग्यो । गायक फत्तेमानको पार्थिव शरिर नरहे पनि उनको
सुमधुर स्वर कहिल्यै मर्नेछैन। कालजयी गीतमा अझै सदियौँसम्म बाँचिरहनेछन् फत्तेमान
। कति मानिस आफू सजिलै मर्छन् र अरूलाई गार्हो बनाउँछन् । फत्तेमान धेरैका मनमा जीवित
रहनेछन् ।
Subscribe to:
Posts (Atom)